گوش واسه شنیدن خیلی خوبه اما چیزی که لازمه گوش واسه شنیده شدنه. البته من یه زنم و فکر کنم این فلسفه زنانست
هزار تا منطق وجود داره که باهات بیام، پول، موقعیت، پیشرفت، اما مشکل اینکه منو نمیشنوی. من میترسم. از اینکه دوباره از یه کشوری برم یجای دیگه دنیا میترسم. من از اینکه هربار یادم میاد آخرین بار پدر و مادرمو چند ماه پیش دیدم میترسم و تو اصلا نمیشنوی
یکسال زحمت کشیدم که نتیجه 4.5 سال لیسانسو از بین نبرم. این اتفاق یه امید جدید بود واسه تحمل همه سختی ها و تنهاییها. حس داشتن یه دوست بعد از یکسال که فقط بتونم بفهمم چی میگه و تو صدای هیچ کدومو نمیشنوی. فقط میگی منطق داشته باش اونجا دیگه دانشجو نیستم کارمندم آینده ام بهتره پس آینده زندگیمون و بچه هامونم بهنره. اما آینده دلی که امروز نابود شد مهم نبود؟ دلی که دوسال همه چیزو پشت سرش گذاشت و همه چیزت شد مهم نبود. این صدای شکستنو فقط زنها میشنوند شاید دیگران کر باشند

آخرش اینکه کمک میخوام. بین دو راهی بدی گیر کردم. من توی کشوری که الان ساکنم واسه ارشد بورسیه شدم و شوهرم برای ادامه تحصیل توی مقطع دکتری توی یکی از بهترین کشورهای اروپا بورسیه شده. کارش 2 ماه دیگه شروع میشه و دانشگاه من 6 ماه دیگه.خیلی دلش میخواد بره اینجا رو دوست نداره. اما موقعیت تحصیل من به طور حتم تا 4سال دیگه فراهم نمیشه. برم ؟ بمونم؟ برم و 6ماه دیگه برگردم و یه مدت جدا باشیم تا درس من تموم شه؟

ممنون که سرتا پا گوش شدید که منو بشنوید
و ممنون میشم اگه کمکم کنید

 

نویسنده:صارا، ارسال شده در شنبه 28 فروردين 1395 ساعت 11:52 قبل ‏از ظهر، 126710 بار مشاهده شده، 4 نظر، PDF،

سلام- اگه من جای شما بم با شوهرم می رفتم وتنهاش نمی  زاشتم تو ی کشور غریب-بعضی قتا لازمه بخاطر زنگیت عشقت از خودت بگذری-شای اگه الان تنهاش بزاری بعدا پشیمن بشی-وباره برای شما فرصت تحصیل پیش میاد-ولی برای در کنار هم بون فرصت خیلی کمه -ام از فراش خبر نداره پس همسرتو تنها نزار

موفق باشین

فک کنم سلام، چیزی که همسرتون درکنارتون نتونه درک کنه رو منه مخاطبه این سره دنیام نمی تونم درک کنم ، همه چی به خودت برمیگرده دوست خوب، به گذشته نگاه کنی همیشه حسرت کارایی رو میخوریم که انجام ندادیم بیشتر از اشتباهاتی که مرتکب شدیم ، پس ببین چند سال بعد واسه انجام ندادن کدومش حسرت میخوری ، گرچه میشه مدیریت کرد این فاصله رو و مساله رواینقدر حساس نکرد، اما ، در مورد عاطفه ی شخصیتون ، همه ما در بهترین شذایط ممکن هم تنهاییم و کسی مارو اونجور که می باید نمیفهمه ، بزرگ باشین ، حریم همین سختی ها و درک نشدن ها و صبره که انسان رو بزرگ میکنه ، مثل دریا

سلام.به نظر شخصی بنده چرا فداکار همیشه خدا یک خانوم باشه.شاید ایشون بعد دکترا گرفتن بگن شما به دردم نمیخوری تحصیلاتت پایینتره با چشم دیدم ها که میگم.از این خان خانباجی ها هم نیستم.من هنوز نتونستم این فداکاری زنانه رو حتی در خودم بزارم کنار.به نظرم اول خودت رو در نظر بگیر.اگه شوهرت عاطق شما باشه قطعا چند سال که هیچ چند دهه هم برای شما انتظار میکشه.ضمنا الان با این همه تکنولوژی عزیز دلم دوری معنا نداره.منو همسرم فقط صبح ها که نیست تلفنی حرف میزنیم یا واتس تصویری میزنه حتی اتاق کارشو که کاملا مردونه است دیدم

نام شما
ايميل	(منتشر نخواهد شد)
آدرس وبسايت
كد امنيتي